Ο φόβος και ο τρόμος είναι για μερικούς το νόμισμα το οποίο ανά τακτά διαστήματα γίνεται ντόρος οτι η Ελλάδα θα φύγει απο το Ευρώ και θα γυρίσει στο εθνικό της νόμισμα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απο την αρχή.
Αρκετοί, κυρίως οι άνω των 30 θα θυμούνται τη δραχμή. Όλοι είχαμε λεφτά, ξοδεύαμε, περνούσαμε καλά και ψωνίζαμε συνέχεια. Τι και αν είχαν ακριβύνει τα προϊόντα, ο κόσμος είχε να ξοδεύει.
Γιατι? Ήταν η Ελλάδα τόσο πλούσια και παραγωγική χώρα? Η απάντηση είναι ΝΑΙ στην αρχή και ΟΧΙ όσο περνούσαν τα χρόνια.
Η Ελλάδα είχε δυνατή αγροτική παραγωγή σε αρκετά προϊόντα, τουρισμό, βιομηχανία κ.α. Αυτό που κατέστρεψε τη χώρα είναι τα δάνεια που ξεκίνησαν οι κυβερνήσεις για δήθεν ανάπτυξη της χώρας και φυσικά ο συνδικαλισμός. Οι κυβερνήσεις παίρναν τα χρήματα από τις αγορές, διόριζαν κόσμο στο δημόσιο ώστε να εκλέγονται και φυσικά δεν ξεπλήρωναν ποτέ τα δάνεια. Απο την άλλη οι συνδικαλιστές έσπρωχναν το κόσμο σε απεργία για να υπάρξουν αυξήσεις μισθων και δικαιώματα, με αποτέλεσμα η παραγωγή να μένει πίσω. Ο πληθωρισμός έτρεχε με 7-8% κατά μέσο όρο κάθε χρόνο. Τι σημαίνει αυτό? Ένα προϊόν που κόστιζε 500 δραχμές, την επόμενη χρονιά κόστιζε 535 περίπου. Η Ελλάδα έκοβε χρήμα κάθε χρόνο για να καλύπτει τις ανάγκες της και να πληρώνει μισθούς. Όμως αυτό δεν μπορούσε πια να συνεχιστεί και έτσι προέκυψε το ευρώ.
Τα πρώτα χρόνια του ευρώ η χώρα δεν γνώρισε ανάπτυξη, απλά επειδή ήμασταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση είχαμε δικαιώματα σε ευρωπαϊκά κονδύλια τα οποία παίρναμε για ανάπτυξη και δυστυχώς οι κυβερνήσεις τα μοίραζαν σε μισθούς. Οι συνδικαλιστές συνέχιζαν τις απεργίες, οι μισθοί ανέβαιναν επειδή οι κυβερνήσεις δίναν έγκριση(για να μην πέσουν φυσικά) και η χώρα ανέβαζε τα χρέη της με ραγδαίο τρόπο.
Το πρόβλημα όπως καταλάβατε δεν είναι στο νόμισμα, αλλά στο τρόπο διαχείρισης. Αν η χώρα είχε λάβει μέτρα πολύ πιο νωρίς, θα ήμασταν σε καλύτερη κατάσταση. Και όταν λέω μέτρα δεν εννοώ μείωση μισθών και αύξηση φόρων, αλλά αύξηση παραγωγής, διαφήμιση τουρισμού και οργάνωση στο δημόσιο. Άν τα οικονομικά της χώρας ήταν σωστά, είτε ευρώ είχαμε είτε δραχμή θα ήταν το ίδιο. Θα κλείσω με ένα παράδειγμα ευρώ και δραχμής.
Το 1999 η βενζίνη στη χώρα μας κόστιζε 250 δραχμές, δηλαδή 0.73ευρώ (και το βαρέλι πετρέλαιο στις αγορές κόστιζε 30 μόνο δολάρια)
Το 2017 η βενζίνη κοστίζει 1.45 ευρώ.
Όλοι θα πουν οτι με δραχμή καλύτερα. Σωστά? ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ. Και αυτό γιατί αν ακόμα είχαμε δραχμή δεν έχουμε λάβει υπόψιν 3 παράγοντες. Πληθωρισμό απο το 1999 εως 2017, αύξηση φόρων, και αύξηση πετρελαίου στις αγορές.
Όπως είπα, κατα μέσο ορο ο πληθωρισμός πριν μπούμε στο ευρώ ήταν 7-8%
Με απλά μαθηματικά αν υπολογίσουμε τη τιμή πετρελαίου απο το 1999 εως 2017(αν είχαμε δραχμή) αμέσως η τιμή ανεβαίνει περίπου στις 800 δραχμές δηλαδή 2.34 ευρώ. Αν υπολογίσουμε την αύξηση φόρου στα καύσιμα και αύξηση πετρελαίου στις αγορές που είναι περίπου 55 δολάρια το βαρέλι θα ξεπερνούσε τις 1000 δραχμές το λίτρο, δηλαδή περίπου 3 ευρώ. Και ξανά λέω, όχι επειδή η δραχμή ήταν κακό νόμισμα άλλα επειδή έγινε κακή διαχείριση χρημάτων.
Ευχαριστώ για το χρόνο σας
Αν σας άρεσε το άρθρο μου, άν θέλετε να σχολιάσετε κάτι, ακολουθήστε μας στο facebook περιμένω τις απόψεις σας στη σελίδα μας πατώντας εδώ
Διαβάστε περισσότερα εδώ
Blogger Comment
Facebook Comment